Ber er hver að baki....

Í öllum bölmóðinum sem hefur einkennt alla samfélagslega umræðu undanfarið, eðilega, barst ljósglæta í gærmorgun þegar tilkynnt var að rússnesk stjórnvöld hefðu tekið jákvætt í málaleitan forsætisráðherra að veita Íslandi lánafyrirgreiðslu.   Það er svolítið skondið að fylgjast með viðbrögðum í fjölmiðlum við þessum tíðindum.

Forsætisráðherra lét þau orð falla á blaðamannafundi að nú þyrfti að leita "nýrra vina" á tímum þegar aðrir slíkir hefðu brugðist.  Fór ekki framhjá neinum að þar vísaði ráðherrann einkum til Bandaríkjanna. Það hefur raunar lengi verið pólitískur ágreiningur um það hér á landi, að hve miklu leyti við ættum að halla okkur að Bandaríkjamönnum, þótt lengstum hafi ráðandi stjórnvöld valið þann kost.  Skemmst er að minnast heiftarlegra viðbragðra íslenskra stjórnvalda þegar Bandaríkjamenn ákváðun einhliða að loka herstöðvum sínum hér á landi og voru þeir þá sakaðir um að bregðast langri vináttu.  Og var fylgiskpekt íslenskra stjórnvalda við Bandaríkin þegar kom að innrásinni í Írak okkur til heilla?  Vinir okkar Bretar hafa ekki verið reiðubúnir að veita okkur lánafyrirgreiðslu en hafa nú tilkynnt að þeir muni höfða mál á hendur íslenskum stjórnvöldum vegna innistæðutrygginga í íslenskum bönkum í Bretlandi.

Þegar Rússar nú segjast taka málaleitan Íslendinga jákvætt má búast við að þeir telji sig geta ávaxtað umrædda fjármuni nokkuð örugglega með því að lána Íslendingum.  Þeir kunna meira fyrir sér í alþjóðasamskiptum en svo að halda að slíkri lánafyrirgreiðslu geti fylgt pólitískar skuldbindingar.  Það er líka hollt að rifja upp að þetta er ekki í fyrsta skipti sem Rússar sýna Íslendingum velvilja.  Má þar nefna að Sovétríkin sálugu voru fyrst eða meðal fyrstu ríkja til að viðurkenna sjálfstæði Íslands árið 1944.  Þegar við stóðum í þorskastríði við Breta og markaðir okkar lokuðust þar reyndus Rússar haukar í horni.  Og á sjötta áratugnum þegar við áttum í miklum erfiðleikum með að flytja út sjávarafurðir, m.a. Bandaríkjanna, opnaði sovéski markaðurinn fyrir íslenskar afurðir.  Þannig höfum við um langt árabil átt í miklum og góðum viðskiptum við Rússland.  Þeim viðskiptum hafa aldrei fylgt pólitískar skuldbindingar.

Norðmenn hafa tekið við sér.  Það vakti reyndar athygli að fjármálaráðherra Noregs, ágæt vinkona mín Kristín Halvorsen, sagði við norska fjölmiðla að íslensk stjórnvöld hefðu ekki snúið sér til þeirra með beiðni um aðstoð en ef slík beiðni bærist yrði henni tekið jákvætt.  Þetta er athyglisvert, því áður höfuð íslenskir ráðamenn sagt að það væri alls staðar lokað á lánafyrirgreiðslu gagnvart Íslendingum.  Nú er um að gera að leita til Norðmanna enda standa þeir okkur næst allra þjóða.

Þegar á heildina er litið segir það sig sjálft að það er farsælast að eiga heiðarleg samskipti við aðrar þjóðir, á sviði stjórnmála, viðskipta og menningar, án fordóma og taka þar sjálfstæða afstöðu.  Samstaða um eitt mál í dag þarf ekki að þýða fylgispekt við annað mál á morgun og þannig á það heldur ekki að vera. Það er hins vegar, í þessum hremmingum öllum, að hafa í huga að ber er hver að baki...  ... nema sér bróður eigi.

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 8.10.2008 kl. 22:19]

Fátt er svo með öllu illt..... Þarna björguðu Rússar okkur líklega frá þeirri fáránlegu hugmynd að ná setu í Öryggisráðinu.

Þegar ég hef verið að fylgjast með stórlöxum útrásar og frjálshyggju núna undanförnu og því nýja yfirbragði sem birtist í ásjónu þeirra hefur mér oft komið í hug niðurlag kvæðisins "Messan á Mosfelli" eftir Einar Benediktson:

"En það voru hljóðir og hógværir menn

sem héldu til Reykjavíkur."  

[Guðmundur Ásgeirsson, 9.10.2008 kl. 00:44]

En hvað ef við lendum svo í Öryggisráðinu, með fulltrúa Pútins og vina hans úr KGB hinumegin við borðið? Fólk verður að átta sig á því að mafía gerir engum "greiða" heldur væntir þess að fá "greiða" á móti. Vonandi ber ráðamönnum gæfa til að leysa úr þessum vandræðum, en af þeirri taugaveiklun að dæma sem einkennir öll þeirra vinnubrögð tel ég að því miður séu þeir ekki lengur stjórntækir og bara spurning hvernig á að fara að því að koma þeim frá! Ég fór og sagði mig úr Flokknum í dag og er bara sáttur við það, eftirsjáin er því miður lítil og mér þykir skiljanlegt að Geir fari ekki úr húsi án lífvarða. Við þekkjum hinsvegar af mannkynssögunni að slíkar sveitir eru ekki góður fyrirboði um það sem koma skal, einhverskonar alræði líkt og þriggja manna stjórn FME er nú þegar komin með yfir nánast öllu fjármálalífi landsins. Ef IMF ákveður svo að yfirtaka landið höfum við í reynd misst fullveldið, þangað sem því er síst betur borgið.

- Úrdr. úr X. kafla almennra hegningarlaga -

91. gr. Hver, sem kunngerir, skýrir frá eða lætur á annan hátt uppi við óviðkomandi menn leynilega samninga, ráðagerðir eða ályktanir ríkisins um málefni, sem heill þess eða réttindi gagnvart öðrum ríkjum eru undir komin, eða hafa mikilvæga fjárhagsþýðingu eða viðskipta fyrir íslensku þjóðina gagnvart útlöndum, skal sæta fangelsi allt að 16 árum.
Sömu refsingu skal hver sá sæta, sem falsar, ónýtir eða kemur undan skjali eða öðrum munum, sem heill ríkisins eða réttindi gagnvart öðrum ríkjum eru undir komin.
Sömu refsingu skal enn fremur hver sá sæta, sem falið hefur verið á hendur af íslenska ríkinu að semja eða gera út um eitthvað við annað ríki, ef hann ber fyrir borð hag íslenska ríkisins í þeim erindrekstri.
Hafi verknaður sá, sem í 1. og 2. mgr. hér á undan getur, verið framinn af gáleysi, skal refsað með …¹⁾ fangelsi allt að 3 árum, eða sektum, ef sérstakar málsbætur eru fyrir hendi.

Við skulum vona fyrir hönd allra hlutaðeigandi að þeir muni geta borið við gáleysi þegar þar að kemur.